Azərbaycanda illərdir formalaşan korrupsiya sistemi elə bir səviyyəyə çatıb ki, artıq dövlət büdcəsi bir qrup məmurun şəxsi qazanc mənbəyinə çevrilib. Xalqın alın tərindən yığılan, ölkənin təbii sərvətlərindən əldə olunan gəlirlər ədalətli şəkildə bölüşdürülmək əvəzinə, korrupsioner şəbəkələrin ciblərinə axıdılır. Dövlətin büdcəsi boşaldıqca, hökumət bu boşluğu xalqın cibindən çıxarmağa çalışır – ərzaq məhsullarının, rüsumların və vergilərin artımı bunun ən açıq göstəricisidir.
Son dövrlərin “ənənəsi” halına gələn bir mənzərə var: vəzifəli şəxslərin ittiham olunduğu korrupsiya işləri və onların sonu görünməyən əmlak siyahıları. Hökumətə yaxın media bu siyahıları yayımlayır, amma məqsəd şəffaflıq yox, ictimaiyyəti “şou” ilə aldatmaqdır. Bu siyahılara baxdıqda, orta səviyyəli məmurun belə milyonlarla manatlıq sərvətə sahib olduğu görünür. Ən kiçik vəzifə sahiblərinin belə on milyonlarla ölçülən əmlakı var. Bu, nəinki ədalətsizliyin, həm də dövlət sisteminin çürüməsinin göstəricisidir.
Bu qədər sərvətin yığıldığı ölkədə xalqın kasıblıq içində yaşaması ironiyadan da acı reallıqdır. Ölkə kağız üzərində “zəngin”, xalq isə gündəlik çörəyini tapmaqda çətinlik çəkir. Bütün bu milyardlar əslində xalqın haqqıdır — amma illərlə davam edən talan nəticəsində həmin sərvətlər azsaylı oliqarxların nəzarətinə keçib. O qədər sistemli şəkildə oğurluq edilib ki, ölkənin ehtiyatları artıq tükənmək üzrədir.
İndi isə hökumət büdcədə yaranan boşluğu doldurmaq üçün xalqdan “səbir” və “dözümlülük” istəyir. Hər gün bahalaşan nəqliyyat, ərzaq, xidmət haqları, artan cərimə və vergilər bu “səbir”in hesabına həyata keçirilir. İndi yeni plan da bəllidir — gələn ildən vergi güzəştləri aradan qaldırılacaq, fiziki şəxslərdən əlavə gəlir vergisi yığılacaq. Qiymətlər qalxacaq, kirayə evlər bahalaşacaq, tibbi sığorta üçün ayrılan vəsait azalacaq. Rəsmi işi olmayanlar isə sığortasız qalacaqlar — yəni sosial müdafiəsiz bir təbəqə daha da böyüyəcək.
Əliyevlər hakimiyyətinin illərlə davam etdirdiyi siyasət, dövlət aparatını şəxsi sərvət toplama mexanizminə çevirib. Bu sistemin mahiyyəti dəyişmir: xalqdan alınanla sarayların, villaların, ofşor hesablardakı milyardların sayı artır. Hökumət xalqın səbirinə arxalanır — “bu millət dözür, yenə dözər” düşüncəsi ilə.
Amma həqiqət dəyişmir: Azərbaycanın bugünkü vəziyyəti – korrupsiyanın dövlət idarəçiliyinə çevrildiyi, ədalətin isə yalnız təbliğatda mövcud olduğu bir reallıqdır. Bu reallıqla barışmaq xalqın deyil, xalqı bu vəziyyətə salanların məsuliyyətidir.
Rəsul Ə.
Comments
Post a Comment